Mijn missie

Iedereen wordt met een missie geboren. Ze zijn bestemd om iets in de wereld te gaan doen. Ze worden geboren met unieke talenten, en vanaf kinds af aan ontmoet je mensen die je talenten in je omhoog halen. Als kind ‘wist’ je al waar je van hield.

Van bovenaf word het prachtig mooi voor je geregisseerd, maar je zal wel bewust open moeten staan voor synchroniteiten en ‘toevalligheden’, en mensen moeten herkennen op je pad die je verder helpen. Als je met oogkleppen, al vluchtend door het leven rent, ren je ook voorbij aan je missie.

Mijn missie openbaarde zich al als baby. Mijn vader vertelde dat mijn bedje in een kamer stond boven de deuropening. Mijn ouders hadden een drukke praktijk waar ze mensen opleidden tot therapeut en mensen hielpen van kwalen, ziektes en persoonlijkheidsproblemen. Elke keer als er een nieuwe cliënt binnenkwam, deed ik iets raars als baby. Een keer spartelde ik met mijn nek en rug, bleek de nieuwe cliënt daar klachten te hebben. Een andere keer greep ik naar mijn keeltje, en de cliënt had een ziekte aan zijn keel.

Ik begon heel hard te huilen bij mensen met een slechte energie, en helemaal verliefd te kijken naar mensen die gezond leefden en liefdevol in het leven stonden.

Ik tekende op de kleuterschool altijd mensen met een rondje om het lichaam. Als de juf vroeg wat dat was ‘ dat heeft toch iedereen? Een gekleurd randje om zijn lichaam?’ Ik tekende ufo’s alsof het bloemetjes waren.

Als mijn moeder gewerkt had, en thuiskwam, was ik nauwelijks vier jaar toen ik zei: ‘ ga zitten, mama, ik ga je lekker masseren.’ Ik vond het geweldig om te helpen en te zorgen, en te praten over wat ik zag en mijn intuitie.

Ik praatte met dieren, wist ook wat dieren hadden als ze ziek waren. Ik vond het heerlijk als kind in bomen te klimmen, net een jongen. Maar bomen hebben een goede energie. Ik was een natuurkind, die op haar zesde alle planten uit de tuin had geplukt en daarvan thee ging maken. Ik had stiekem de hele zolder volgezet met geraniumthee, distelthee of bosviooltjesthee. Ik had geluk dat ik, na alles ook gedronken te hebben, niet eraan ben doodgegaan!

Een heks in hart en nieren dus.

Disney films met sprookjes die gingen over geesten, of contact met andere werelden zoals StarWars, kon ik wel twintig keer kijken.

Mijn eerste boek bij de bibliotheek was, toen ik acht jaar werd, ‘ het wonderlijke verhaal van Hendrik Meijer’, van Roald Dahl. En daarna een kinderboek over een jongen wat zich een leven in Egypte herinnert als vorig leven. Ik had nog nooit zoiets boeiends gelezen.

Helaas verhuisde we naar een conservatiever dorp in Brabant, waar je scheef werd aangekeken als je het over dit soort dingen had, en ik blokkeerde daarin. Mijn nieuwe vriendinnen moesten er niets van hebben, en ik merkte dat het er niet ‘ gewoon’ was.

Op zich gebeurt niets voor niets, en ging ik me als kind erg ontwikkelen in andere talenten zoals zingen, fotografie, dansen, en… schrijven. Ik won de zilveren griffel toen ik tien jaar was, en begon gedichten te schrijven en mijn eigen songteksten in het engels toen ik twaalf jaar werd. En gedichten over dierenleed nadat ik had gezien op televisie hoe Japanners zeehondjes doodknuppelden, ik ben nog zelden zo geschokt geweest van televisiebeelden. Het lag me aan het hart hoe mensen gemeen tegen elkaar waren, hoe mensen moeder aarde behandelen en de dieren en zichzelf.

Op mijn vijftiende deed ik mee aan een wedstrijd om een interview via een blad te winnen met de popgroep ’ N Sync. Ze waren nog onbekend, en ik had de eerste clip gezien en was straalverliefd op Justin Timberlake. Ik was er heilig van overtuigd dat dit mijn toekomstige echtgenoot werd. Mijn stiefvader leerde me hoe ik moest visualiseren dat ik oog in oog met hem stond, en ik zou de wedstrijd winnen. Een week later belde het blad me op : ‘ Je had geweldige interviewvragen, ja hebt gewonnen!’ Een week later zat ik in de Melkweg in Amsterdam oog in oog met mijn aanstaande. Justin was net zestien jaar geworden, en ik had vragen over religie, spiritualiteit, geesten en ufo’s. Ze smulden ervan, ze vonden het geweldig. Tijdens hun optreden daarna, riepen ze regelmatig ‘ Leda’ vanaf het podium.

Ik kwam thuis, en zei mijn ouders: ik word journalist, want dan kan ik altijd knappe zangers ontmoeten’. En zo geschiedde mijn aanmelding aan de Hogeschool voor Journalistiek.

Eerst ging ik een jaar werken en reizen, op mijn zestiende. Ik had het plan dat ik alle baantjes ooit een keer gehad wilde hebben, omdat ik ieder mens wilde leren kennen, en wat ze doen.

Best een volwassen gedachte op die leeftijd. Ik was caissière bij een supermarkt, ik stond computeronderdeeltjes aan de lopende band in te pakken, ik plukte champignons en aardbeien op het platteland voor een hongerloon. Ik ging als telemarketeer werken bij een Callcenter, en dat vond ik wel het ergste baantje wat er tussen zat. Mensen lastig vallen met dingen waar ze niets aan hebben. Langere periode was ik secretaresse bij een erg leuk commercieel bedrijf. Ik reisde dat jaar drie maanden door Australië en Indonesië. We gingen naar Denemarken, België, Luxemburg, Italië en Spanje. Egypte (en eindelijk mijn piramides gezien!)

Aan de hogeschool voor journalistiek, had ik het ontzettend naar mijn zin, en ging de richting televisie doen. Mijn glamourpersoonlijkheid kwam hierin helemaal tot zijn recht, en ik bleek een enorme visuele gave te hebben bij het monteren en het hanteren van de camera. Het was geweldig om draaidagen buiten te maken, mensen te interviewen voor de camera. Te presenteren, en nieuwsitems te bedenken. Het werken in een redactie was leerzaam en heel gezellig.

We hadden geweldige vakken, en het meest leuke vond ik theosofie. Ik leerde over alle geloven ter wereld. Sindsdien, begin ik te schrijven over paranormale beurzen, mediums, het Enneagram, en over een oude vrouw die elfjes en kabouters zag.

Ik begon als student weer cursussen en opleidingen te doen om mijn zesde zintuig te trainen, en ging vooral op het gebied van gezondheid, voedingsleer en accupressuur veel doen.

Ik had al jaren met helemaal niemand mijn spiritualiteit besproken, tot ik een vriend kreeg die boeken las van Eckart Tolle en Paulo Coelho. Samen begonnen we te mediteren en in bed boeken te lezen, keken we documentaire’s en gingen we reizen maken door Amerika. We groeiden samen als jonge studenten door een intensieve spirituele band samen te ontwikkelen, en te ontdekken wat de wereld ons kon bieden.

De daarop volgende relatie, sloot nog beter aan bij mijn spiritualiteit, en samen gingen we naar medicijnmannen. Hij zag ook andere energieën, was ook hooggevoelig en had ook voorspellende dromen. Samen maakten we muziek, tekenden en schilderden we, en konden we dag in dag uit praten over elkaars theorieën over het leven, en wat we hadden meegemaakt. Vaak sliepen we pas om negen uur in de morgen omdat we zoveel konden praten samen.

Eindelijk had ik iemand die mij begreep, die ook altijd eenzaam was geweest in zijn gaves. En we leerden iedere dag van elkaar. Drie jaar reisde ik naar Suriname, en woonde soms in de jungle, het oerwoud. Daar opende mijn gevoel weer, en kwam ik tot de bron. Ik herpakte mijn spiritualiteit en mijn gave meteen. Ik leerde technieken om te communiceren met je gidsen en engelen. Ik reisde in die jaren ook naar landen als Tunesie, en Dubai, Turkije en Engeland.

Het gebeurde in deze zeer spirituele, maar ook moeilijke relatie, dat ineens dat mijn Kundalini was geactiveerd en plots vrijkwam. Wat zich uitte in een ernstige spirituele crisis. Wat Eckart Tolle ook beschreef, dat zijn ego ineens dood was, gebeurde bij mij ook. Alles stond op zijn kop. Daarnaast was ik zoals je kan lezen in mijn biografie, ernstig ziek geworden en werkte met een burn-out nog 1,5 jaar fulltime door!

Je kan niet anders dan je overgeven aan de stroom van de kundalini. En die gaat opruimen in je energetisch leven. En dat is verre van ‘ fijn en leuk’.

Ik wist dat mijn missie ‘ schrijven, communiceren, en coachen’ was, om mensen of vrolijk te maken, bewuster, slimmer, te helen, te genezen of te verlichtten. Wat ik als kind al wilde. Massacommunicatie ernaast gebruiken om dat doel te bewerkstelligen. Als kind was ik heel vrolijk en wilde iedereen aan het lachen krijgen, want dan zag ik hun energie veranderen, en dat was mijn doel. Dus ook mensen aan het lachen krijgen, gaf mij energie. Je kan op vele manieren mensen helpen. De afgelopen jaren, kwamen er elke keer als ik het even niet zag zitten, tekenen op de dag die lieten zien in welke richting je moet zoeken. Soms ga je maar ‘ wat doen’, en na maanden komt de oplossing, en komt alles op zijn plek. Bij mij is dat pas dit jaar op zijn plek gevallen, na zolang te hebben gezocht voor de ideale combinatie.

Je zal merken als je meegaat in die energiestroom en je overgeeft aan je missie en talenten, dat alles met je meegaat. Ineens komen er mensen op je pad die je kunnen helpen, de juiste tools, is er geld beschikbaar om het te kunnen opzetten. Zie je de juiste cursussen en trainingen voorbij komen,. Je zal merken dat je niet meer echt moe bent van een dag werken, maar juist eigenlijk het de hele dag door kan doen, omdat het je energie geeft.

Je voelt je nu echt goed over jezelf, en je haalt voldoening uit wat je doet.

Dan zal je weten dat je leeft naar je missie.

Dus nu ben ik coach nieuwe energie geworden, en daarnaast een journaliste. Die naast haar werk, graag gebruik maakt van haar andere talenten als zingen en dansen, fotografie en mensen laten lachen.

Ik zou iedereen graag willen aansporen, zijn talenten en missie te achterhalen. Laten we onze reizen naast elkaar afleggen, en elkaar de hand toereiken.

Copyright@ Enlightening Media

Follow us